Sonet IV (O wojnie naszej…) – interpretacja
Sonet IV o podtytule „O wojnie naszej, którą wiedziemy z szatanem, światem i ciałem” został napisany przez Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego. Opowiada o nieustannej wojnie, która toczy się w każdym człowieku.
Marcin Puzio
Sonet II (Na one słowa Jopowe) – interpretacja
Drugi sonet z cyklu napisanego przez Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego znany jest także pod podtytułem „Na one słowa Jopowe: Homo natus de mulier, brevi vivens tempore”. Słowa te odnoszą się do Biblii, z której poeta czerpał w całym zbiorze „Rytmy abo wiersze polskie”. Pochodzą one z księgi Hioba i oznaczają „człowiek zrodzony z niewiasty ma krótkie i bolesne życie”. Można uznać to także za motto utworu, myśl ta towarzyszy podmiotowi lirycznemu przez cały sonet.
Sonet I (O krótkości i niepewności na świecie żywota człowieczego) – interpretacja
Mikołaj Sęp-Szarzyński jest autorem wielu sonetów, które wchodzą w skład zbioru „Rytmy albo wiersze polskie” wydanego w 1601 roku, dwadzieścia lat po śmierci autora. Interpretowany utwór otwiera cykl pięciu sonetów o tematyce egzystencjalnej. Tutaj zapowiada to już tytuł „O krótkości i niepewności na świecie żywota człowieczego”. Poeta porusza tematykę typową dla autorów epoki baroku — kruchość życia, śmierć czy przemijania.
Zbytki polskie – interpretacja
Wiersz Wacława Potockiego pod tytułem „Zbytki polskie” krytycznie ukazuje polską szlachtę XVII wieku. Krytykuje ich za między innymi rozrzutność, upodobanie do luksusów i niewypełnianie obowiązków wobec Rzeczpospolitej. Poeta, mimo swojego pochodzenia ziemiańskiego (niska szlachta), umiał trafnie i obiektywnie spojrzeć na Polaków i ich zachowanie. Autor dbał o losy ojczyzny i próbował wpływać na sytuację polityczną udziałem w wojnach, jak i pełnionymi obowiązkami podstarościego czy podczaszego. Oczywiście pisał również utwory, w których zamieszczał swoje refleksje na temat sytuacji społecznej.
Nierządem Polska stoi – interpretacja
Wacław Potocki w swoim utworze „Nierządem Polska stoi” piętnuje postawy XVII wiecznej szlachty polskiej, spaczonej przez sarmatyzm oraz nastawionej na zabawę. Liryk ten należy co cyklu dydaktyczno-moralizatorskiego, w którego skład wchodziły głównie fraszki. Barokowy poeta doskonale rozumiał społeczeństwo polskie i potrafił je doskonale ocenić, punktując jej wady.