Ojciec, tak samo jak matka, jest jedną z najważniejszych osób w życiu każdego człowieka. W literaturze jego motyw kojarzony jest z dawaniem życia, zarządzaniem rodziną, dawaniem początku całym rodom. Ojcowie łączeni są też z siłą, mądrością i bezpieczeństwem i taki w sposób często są oni przedstawiani.
Wojna to jedno z tych doświadczeń, przez które przechodzi niemal każde pokolenie. Jest to sytuacja graniczna, która zmienia ludzi i sprawia, że świat nigdy już nie wraca do poprzedniego kształtu. Wojna towarzyszy ludzkości od początku jej istnienia – ludzie walczyli między sobą o pożywienie, zasoby, bogactwa, kraje i wpływy, a najbardziej poszkodowaną stroną konfliktu zazwyczaj byli cywile.
Akcja dzieł literackich rozgrywa się w wielu różnych miejscach, a jednym z nich są miasta. Pojawiają się one w literaturze już od czasów starożytnych i często pełnią funkcję nie tylko dekoracji czy tła, ale wręcz kolejnego bohatera tekstu.
Człowiek w swoim życiu może przyjąć wiele różnych postaw, które determinują jego podejście do rzeczywistości oraz podejmowane przez niego decyzje. Postawy takie kierują jego zachowaniem i w pewnym stopniu określają go też jako osobę. Jedną z nich może być heroizm, która postawa od początku istnienia cywilizacji kojarzona z bohaterstwem i poświęceniem.
Mówi się, że zemsta najlepiej smakuje na zimno. Jest ona reakcją na doznane krzywdy, upokorzenia i zbrodnie. Ludzie dokonują jej pod wpływem silnych emocji lub z wyrachowaniem odkładają w czasie, by jak najlepiej przygotować zemstę i by była ona jak najbardziej bolesna.
Każdy z pewnością spotkał się z pojęciem oblężonego miasta. Czasami jest ono rozumiane dosłownie, jako działania wojenne w danym miejscu, a czasami to tylko metafora, która ma oddać pewien stan i sytuację, w której znalazł się dany człowiek lub społeczność. Oblężenie jest na stałe wpisane w historię konfliktów zbrojnych, jak na przykład ma to miejsce w „Potopie” Henryka Sienkiewicza, gdzie bohaterowie bronią przed Szwedami klasztoru na Jasnej Górze.
W trudnych chwilach ludzkość często przyjmuje różne postawy, które są wynikiem jej reakcji na nieprzyjemne czy ciężkie wydarzenia. Człowiek nieustannie zmaga się ze swoim losem oraz z tym, co go spotyka i na co często nie ma nawet wpływu.
W czasach antyku wielu twórców przedstawiało los człowieka jako tragiczny, pełen nieszczęść, przed którymi nie da się uciec i które są nieodłączną częścią życia. Wiele utworów pokazywało także fatum, ścigające bohaterów oraz konflikty tragiczne, w których każda decyzja prowadziła do jeszcze gorszych konsekwencji.
Istnieją różne definicje przyjaźni, które zmieniają się w zależności od tego, w jakich czasach one powstawały i w jakiej kulturze. Przyjaźń ma więc wiele twarzy, a dla każdego człowieka może ona oznaczać coś innego.
Dorota Korwin-Piotrowska zwraca uwagę na to, jak istotna jest konstrukcja czasu w dziele literackim i jak wiele można dzięki niej osiągnąć. Ma ona bowiem wpływ między innymi na budowanie napięcia w dziele, umożliwia połączenie ze sobą odległych wydarzeń, które niespodziewanie stają się jednym wątkiem oraz pokazuje, w jakich czasach dzieje się akcja powieści.
Walka jest jednym z nieodłącznych elementów życia człowieka. Zwykle nie ma ona wymiaru fizycznego, ale może polegać na walce z samym sobą lub swoimi ograniczeniami. Także potyczka z drugim człowiekiem nie musi mieć charakteru walki na pięści czy inne narzędzia.
Ludzie często stają przed dylematem, czy w życiu i w relacjach powinni kierować się rozumem czy raczej uczuciami. Te dwa aspekty zdają się bowiem stać ze sobą w sprzeczności, w której jeden wybór wyklucza drugi.