Motyw apokalipsy w literaturze – przykłady z różnych epok

motyw apokalipsy

Motyw apokalipsy pochodzi z Biblii i dosłownie oznacza objawienie lub odsłonięcie. Jest ona szczególnego rodzaju proroctwa. Opowiada ono o tym, co będzie się dziać w ostatnich dniach istnienia świata. Łączona jest ona często także z Sądem Ostatecznym. Apokalipsa często wykorzystywana jest jako motyw w literaturze, inspirowała ona powstanie wielu dzieł.

Księga ubogich III (Nie ma tu nic szczególnego) – interpretacja

Jan Kasprowicz uważany jest za jednego z najwybitniejszych poetów Młodej Polski oraz modernizmu. Był najstarszym z czternaściorga rodzeństwa, pochodził z ubogiej chłopskiej rodziny, doświadczył zatem ciężkiej pracy, biedy, a mimo trudów zdobył świetne wykształcenie. Na jego płodność literacką i poruszaną tematykę miały wpływ również inne trudne doświadczenia życiowe, między innymi trzy nieudane małżeństwa, problemy z prawem i sądzenie w procesie przeciwko socjalistom, czy emigracja.

Dies irae – interpretacja

Jan Kasprowicz to autor licznych tekstów, krytyk literacki, przedstawiciel Młodej Polski. W swojej twórczości przechodzi bardzo burzliwą próbę nawiązania kontaktu z Bogiem. Od buntu i bluźnierstwa, po chęć pojednania i dziękczynienie. Utwór „Dies irae” również nawiązuje do tematyki religijnej. Ukazał się w 1902 roku w tomiku „Ginącemu światu”.

Hymn św. Franciszka z Asyżu – interpretacja

Jan Kasprowicz to polski literat, przedstawiciel Młodej Polski. Zasłynął z poetyckiej próby nawiązania kontaktu z Bogiem. Przeszedł od postawy bluźnierczej i buntu przeciwko Stwórcy, do franciszkanizmu, przedstawionego między innymi w utworze „Hymn św. Franciszka z Asyżu”, który ukazał się w 1902 roku w tomie „Salve Regina”, co znaczy „witaj Królowo”.