Kazimierz Przerwa-Tetmajer swoim utworem Lubię, kiedy kobieta doskonale wpisał się w trendy literackie panujące w epoce Młodej Polski. Choć okres ten przepełniony był utworami o tematyce sprawy narodowej, nie brakowało utworów wyrażających bunt wobec Boga, poruszających rolę sztuki i artysty, a także dzieł prowokujących. To tych ostatnich zaliczamy ten wiersz Tetmajera – pełen ekspresji oraz wewnętrznych emocji i odczuć.
„Melodia mgieł nocnych” to wiersz Kazimierza Przerwy-Tetmajera, który został wydany w 1894 roku w tomiku „Poezje. Seria druga”. Ten zbiór jest uznawany za początek nowej epoki literackiej – Młodej Polski. Był przełomem nie tylko w życiu poety, ale także polskiej literatury.
Wiersz „Koniec wieku XIX” został wydany w 1894 roku w tomiku „Poezje. Seria druga”. Jest jednym z najbardziej znanych utworów poety. Stanowi manifest światopoglądowy artystów Młodej Polski. Dominują w nim tendencje dekadenckie i pesymizm oraz niechęć do działania.
Wiersz „Eviva l’arte” Kazimierza Przerwy-Tetmajera został opublikowany w 1894 roku w tomiku „Poezje. Seria druga”. U schyłku XIX wieku stał się pewnego rodzaju hymnem młodych, nonkonformistycznych artystów. Sam tytuł, w języku włoskim znaczący „niech żyje sztuka”, przeszedł do mowy potocznej.