Wiersz „Koniec wieku XIX” został wydany w 1894 roku w tomiku „Poezje. Seria druga”. Jest jednym z najbardziej znanych utworów poety. Stanowi manifest światopoglądowy artystów Młodej Polski. Dominują w nim tendencje dekadenckie i pesymizm oraz niechęć do działania.
„Melodia mgieł nocnych” to wiersz Kazimierza Przerwy-Tetmajera, który został wydany w 1894 roku w tomiku „Poezje. Seria druga”. Ten zbiór jest uznawany za początek nowej epoki literackiej – Młodej Polski. Był przełomem nie tylko w życiu poety, ale także polskiej literatury.
Vanitas vanitatum et omnia vanitas – marność nad marnościami i wszystko marność, jak głosi znana, łacińska sentencja. Wszystko przemija, każdego czeka śmierć, a wszystko, co spotyka człowieka to tylko nietrwała marność.
Artyści poprzez wieki dokonywali wielokrotnie swego rodzaju samookreślenia. Podejmowali tematykę swojej roli w świecie, społeczeństwie i rzeczywistości. Podczas każdej epoki literackiej widzieli się jednak inaczej, na nowo kreśląc stawiane przed sobą zadania oraz swoje własne charakterystyki. Wiele to mówi zarówno o czasach, w których przyszło im żyć, jak i też tworzonych przez nich dziełach.
„A kiedy będziesz moją żoną” Kazimierza Przerwy-Tetmajera to miłosny utwór, który został stworzony z myślą o jego drugiej narzeczonej – Laurze Rakowskiej. Tym samym autor podejmuje próbę wyjścia z nastrojów dekadenckich.
Kazimierz Przerwa-Tetmajer to jeden z najpopularniejszych literatów Młodej Polski. Uznaje się wręcz, że to on zapoczątkował tę epokę literacką swoim pierwszym tomem wierszy z 1891 roku. Był prekursorem nowej formy erotyków, które od tej pory nie będą jedynie pochwałą uciech cielesnych i kobiecego ciała, ale również ukazaniem miłości, która uskrzydla i odciąga uwagę od dekadenckich nastrojów.
Kazimierz Przerwa – Tetmajer jest jednym z najpopularniejszych przedstawicieli epoki Młodej Polski. W jego utworach znajdziemy wiele nurtów ideologicznych, między innymi dekadentyzm, czy modernizm. Często porusza tematykę sensu życia, niespełnienia, przemijania, „nieistnienia”. Tak stało się także w przypadku utworu „Z posępnej ciszy, z grobowej martwoty”.
Kazimierz Przerwa-Tetmajer to jeden z czołowych przedstawicieli Młodej Polski. Uznaje się, że jego pierwszy tom wierszy, zapoczątkował w 1891 roku tę epokę literacką. Jego utwory są najczęściej wyrazem dekadentyzmu, modernizmu, stają w opozycji do pozytywizmu. Jeden z nich nosi tytuł „ Zasnąć już”.
Kazimierz Przerwa – Tetmajer to bardzo ważna postać literacka w Polsce. Przyjmuje się, że jego pierwszy tom wierszy, zapoczątkował w 1891 roku nową epokę literacką – Młodą Polskę. Utwór „Dziś” jest jednym z jego dzieł. Ukazuje kontrast pozytywizmu i nowo powstałej epoki.
„Hymn do Nirwany” to utwór Kazimierza Przerwy-Tetmajera, który został wydany w 1894 roku w drugiej części tomu „Poezye”. Opowiada o nirwanie – buddyjskiej koncepcji harmonii i spokoju. W swojej formie przypomina modlitwę.
„Nie wierzę w nic” to wiersz Kazimierza Przerwy-Tetmajera, który został wydany w pierwszej części tomu „Poezye”, pochodzącego z 1891 roku. Utwór ma ponury wydźwięk i opowiada o utracie ideałów.
Kazimierz Przerwa-Tetmajer swoim utworem Lubię, kiedy kobieta doskonale wpisał się w trendy literackie panujące w epoce Młodej Polski. Choć okres ten przepełniony był utworami o tematyce sprawy narodowej, nie brakowało utworów wyrażających bunt wobec Boga, poruszających rolę sztuki i artysty, a także dzieł prowokujących. To tych ostatnich zaliczamy ten wiersz Tetmajera – pełen ekspresji oraz wewnętrznych emocji i odczuć.